Każdemu zapewne nie raz i nie dwa zdarzyło się doświadczyć na własnej skórze słownej agresji – ze strony współpracowników, członków rodziny czy zupełnie obcych osób. Co jest przyczyną takich zachowań? Powodów można wymienić sporo, m. in. nie panowanie nad własnymi emocjami, chęć manipulowania ludźmi, kompleksy i niskie poczucie własnej wartości czy po prostu zły dzień, kiedy to najdrobniejsza nawet rzecz jest w stanie wyprowadzić z równowagi. Jak się wówczas bronić? Jak odpierać słowne ataki?

Atak słowny a słowna agresja

Na początek należy wspomnieć o pewnej bardzo ważnej kwestii, a mianowicie o tym, że jednorazowy atak słowny nie jest tym samym co utrzymująca się od jakiegoś czasu agresja słowna. Agresji słownej zwykle doświadczają ludzie pozostający w bliskich relacjach, np. małżeńskich. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, iż jest to forma przemocy emocjonalnej, która zgodnie z obowiązującymi przepisami jest przestępstwem – podobnie jak przemoc fizyczna. Jest to generalnie temat wymagający szerszego omówienia i nie on będzie przedmiotem niniejszego artykułu, a słowne ataki mające charakter jednorazowy.

Jak się zachować w sytuacji słownego ataku?

Kiedy ktoś kieruje pod naszym adresem obraźliwe słowa, powinniśmy nade wszystko pamiętać o:
• Zachowaniu spokoju – umiejętność okiełznania własnych emocji bardzo się w takich sytuacjach przydaje. Celem przeciwnika jest tylko i wyłącznie prowokacja, a nie chęć prowadzenia merytorycznej dyskusji. Nafaszerowana emocjami, gniewana reakcja jest dokładnie tym, o co mu chodzi. Wniosek z tego zatem taki, aby nie dać się podburzyć. Trzeba zachować spokój, a to niezwykle skutecznie zbija z tropu. Nie jest też przy tej sposobności wskazane używanie wulgaryzmów – nawet, jeśli same cisną się na usta. Zachowując się w ten właśnie sposób, pokazujemy atakującemu, iż nie da się nas wyprowadzić z równowagi i że nie dajemy się wciągnąć w żadne potyczki słowne.
• Reagowaniu natychmiast – wiele osób popełnia ten błąd, że całkowicie odpuszczają. Nie jest to dobre z wielu względów. Po pierwsze – agresywny człowiek dostaje przyzwolenie na zachowania, które nie powinny mieć miejsca. Po drugie – osoba, w którą jest wymierzony słowny atak, źle czuje się z tym, że nie zareagowała. Prawdopodobieństwo, iż postąpi tak i następnym razem, jest więc duże, a to na dłuższą metę może wywołać zaburzenia w postrzeganiu siebie.
• Znajomości własnych słabych punktów – jest to pomocne, jeśli przeciwnik nas zna i wie doskonale, w który czuły punkt uderzyć. Warto przygotować sobie zawczasu zestaw odpowiedzi – dajemy w ten sposób agresorowi do zrozumienia, że nie damy się niczym zaskoczyć, co w konsekwencji sprawi, że przestanie uskuteczniać ataki na nas, bo mu się to „nie opłaci”.

Sprawdzone taktyki

Najlepsza reakcja na docinki i głupie uwagi to reakcja inteligentna. Istnieje wiele strategii, które można wtedy zastosować – wiele zależy oczywiście od okoliczności. Niemniej jednak pojawia się tutaj parę aspektów, które warto mieć na uwadze.
• Nie wolno dać się wciągnąć w argumenty przeciwnika, które z trzeźwą oceną sytuacji zwykle niewiele mają wspólnego – mają wywołać dezorientację i zdenerwowanie. Nie wdawanie się w kłótnię zbija agresora z pantałyku i koniec końców zmusza go do zmiany postawy.
• Całą negatywną energię należy skierować w stronę przeciwnika. W jaki sposób to zrobić? Wystarczy odbijać przysłowiową piłeczkę – polega to na zadawaniu odpowiednio sformułowanych pytań, np. „Dlaczego mnie obrażasz?”, „Dlaczego na mnie krzyczysz?” itp. Nierzadko jest tak, że przeciwnik nabiera wówczas wody w usta i się uspokaja – ludzie często nie zdają sobie nawet sprawy z tego, że zachowują się agresywnie. Podobny efekt można osiągnąć poprzez określenie na głos stanu emocjonalnego, w jakim znajduje się taka osoba, mówiąc np. „Widzę, że się mocno zdenerwowałeś” etc.
• Nierzadko doskonale sprawdza się taktyka ignorowania – nie tyle, co przeciwnika, ale jego ataków. Sprowadza się ona do udawania, iż nie słyszymy przytyków i zupełnie zmieniamy temat.
• Osłabić czujność agresora można również poprzez zadawanie mu odpowiednich pytań, które spowodują, że zacznie się on tłumaczyć. Są to pytania typu: „Co rozumiesz przez…?”, „Co masz dokładnie na myśli, mówiąc że…?” itd.
• Znakomitym sposobem na rozbrojenie przeciwnika jest powiedzenie mu komplementu. Jest to coś, czego kompletnie się nie spodziewa, np. „Dziękuję ci za radę” itp.
• Przystąpienie do otwartej konfrontacji jest niejednokrotnie dobrym rozwiązaniem. Trzeba otwarcie nazwać po imieniu zachowanie drugiej strony i domagać się przeprosin. Ważne jest to, by być spokojnym i stanowczym. Jeśli ktoś inteligentny, drugi raz nie będzie mu trzeba tego powtarzać.

Co jednak robić, kiedy przeciwnikowi uda się wyprowadzić nas z równowagi? Z całą pewnością atak złości nic tu nie da – awantura nikomu nie jest potrzebna. Najrozsądniej jest uniknąć takowej konfrontacji i po prostu odejść, dając sobie w ten sposób szansę i czas na uporządkowanie myśli i zapanowanie nad emocjami. Bardzo pomaga wtedy także znajomość technik głębokiego oddychania – to sprawdzona metoda na rozładowanie napięcia.

Publiczne wystąpienia stanowią dla bardzo wielu osób źródło stresu, co w dużej mierze jest w pełni uzasadnione. Nie można jednak dopuścić do tego, by zdenerwowanie i trema zniszczyły cały wysiłek, jaki włożyło się w przygotowanie przemówienia. Nie wszyscy co prawda posiadają naturalne predyspozycje w tym obszarze, aczkolwiek praktycznie każdy jest w stanie opanować sztukę skutecznego przemawiania do większego gremium. O czym trzeba na tę okoliczność pamiętać i na jakie kwestie zwracać uwagę?

Nie dać się tremie

Delikatna trema działa na człowieka mobilizująco, jednakże czym innym jest paraliżujący strach – ludzie boją się krytyki oraz negatywnych ocen, na ogół zależy im na tym, by dobrze wypaść w oczach innych. Aby zapanować nad stresem, trzeba przede wszystkim należycie przygotować się do wystąpienia. Wielce przydatne jest tutaj również pozytywne nastawienie – zamiast układać sobie w głowie czarne scenariusze, wystarczy odwrócić przysłowiowego kota ogonem. Myśli mają potężną moc – doświadczeni mówcy są tego w pełni świadomi. Wizualizowanie sobie występu oraz pozytywnej reakcji publiczności także jest narzędziem pomocnym w walce z nadmiernym zdenerwowaniem.

Dobre przygotowanie to podstawa

W ramach przygotowań do wystąpienia warto opracować konspekt i zamieścić w nim treść całego przemówienia, dzieląc ją na krótkie fragmenty z wyróżnionymi najważniejszymi informacjami. W korzystaniu z tego typu ściągawek nie ma niczego zdrożnego – w rzeczywistości jedynie najlepsi profesjonaliści są w stanie pozwolić sobie na to, by z nich zrezygnować. Cechą dobrych wystąpień jest logicznie skonstruowana struktura bazująca na trzech podstawowych elementach jakimi są:

• wstęp – nie powinien zajmować więcej niż ok. 15 proc. wystąpienia,
• rozwinięcie – należy na nie przeznaczyć ok. 75 proc. wystąpienia,
• zakończenie – to ok. 10 proc. czasu przeznaczonego na wystąpienie.

Na wszystkich tych etapach trzeba dbać o utrzymanie zainteresowania audytorium – niebagatelną rolę w tym kontekście odgrywają zaś wstęp i zakończenie, które powinny stanowić mocne akcenty przemowy. W jej trakcie trzeba odpowiednio modulować głos – w przeciwnym razie słuchacze szybko się znudzą. Monotonni należy unikać.

Jak cię widzą, tak cię piszą

Ludzie są wzrokowcami. Przywiązują zatem wagę do czyjegoś wyglądu – choć nierzadko robią to zupełnie nieświadomie. Nie można tego bagatelizować. Wygląd mówcy ma znaczenie i jest jednym z czynników przykuwających uwagę słuchaczy. Schludnie i z klasą – tak w największym skrócie można to posumować. Bardzo ważne jest, by strój dobrać do okazji, ale w żadnym wypadku nie wolno przesadzać – nie chodzi przecież o to, by słuchacze koncentrowali się na wyglądzie przemawiającej osoby. W takich sytuacjach najlepiej zdaje egzamin konwencjonalna elegancja o ponadczasowym, uniwersalnym charakterze. Mówca powinien pamiętać o tym, że m. in. poprzez strój właśnie wyraża swój stosunek do słuchaczy – a do nich należy podchodzić z szacunkiem.

Język ciała ma znaczenie

Dużą część informacji człowiek przekazuje nie przez to, co mówi, ale przez to, jak się zachowuje – jaką postawę ciała przyjmuje, czy utrzymuje wzrokowy kontakt z odbiorcami, w jaki sposób wykorzystuje gestykulację etc. Wielkim błędem, jaki niejednokrotnie popełniają mówcy, jest zachowywanie się tak, jakby na widowni nie było nikogo. Istotnym czynnikiem decydującym o skuteczności wystąpienia jest przemawianie do ludzi i poświęcanie im stosownej uwagi. Jeżeli ktoś np. nerwowo rozgląda się na boki, niepotrzebnie wymachuje rękoma, garbi się czy usiłuje schować za mównicą itp., wówczas traci przychylność słuchaczy, a jego słowa trafiają co najwyżej w pustkę.

Skutecznym zabiegiem jest schodzenie ze sceny i zachęcanie odbiorców do rozmowy – aczkolwiek taktyka ta nie zawsze zdaje egzamin. Mówca musi mieć na względzie takie przesłanki jak okoliczność, czas przeznaczony na przemówienie itp.

Posługuj się zrozumiałym dla odbiorców językiem

Przekaz musi być w pełni zrozumiały dla odbiorców. W tym momencie wiele zależy od tego, kto zasiada na widowni – pod tym kątek trzeba dostosować język wystąpienia. Z celem mija się używanie stwierdzeń, które nie dość, że nie są przystępne, to jeszcze niczego do przemówienia nie wnoszą. Celem mówcy nie jest przecież to, by jego wystąpienie zostało określone jako lanie wody. Słuchacze lubią konkrety zaprezentowane w prosty i w pełni klarowny sposób, bez zbędnych udziwnień, ale z dawką humoru. To zawsze pomaga rozładować napięcie i jest niezastąpione przy wystąpieniach dedykowanych trudnym zagadnieniom. Nie chodzi rzecz jasna o to, by opowiadać głupie kawały nieadekwatne do okoliczności, ale taktowna anegdota nikomu nie zaszkodzi. Warunek jest tylko taki – nic na siłę. Nic tak nie zraża jak sztuczność.

Przyznaj się do błędu

Błędy zdarza się popełniać każdemu – nawet wytrawnym, doświadczonym mówcom. Grunt to umieć wybrnąć z takiej kłopotliwej sytuacji. Źle odbierane jest, gdy ktoś za wszelką cenę kreuje się na wszechwiedzącą osobę. Zdecydowanie lepsze rezultaty przynosi przyznanie się do błędu. Nikt nie jest wszechstronnym specjalistą znającym się na wszystkim – ma zatem prawo posiadać braki w różnych dziedzinach.

Podnóżek coraz częściej staje się integralnym elementem biurowego stanowiska pracy. I choć z założenia ma on podnosić komfort i korzystnie wpływać na funkcjonowanie nóg, to w praktyce coraz częściej zapewnia on szereg dodatkowych funkcji, poprawiających wygodę stanowiska pracy.

Co może zwykły podnóżek?

Faktem jest, że poprawiająca się ergonomia stanowiska pracy ma istotny wpływ na wzrost możliwości, oferowanych przed podnóżek. Nikogo nie zaskakują już przenośne modele z odrębnym zasilaniem. Prawdą jest również to, że pracodawca może wybierać z coraz większej gamy modeli podnóżków. Co zatem wybrać? Jakie rozwiązanie będzie najkorzystniejsze?

1. Podnóżki ergonomiczne

To najczęściej spotykana forma podnóżka. Charakteryzuje się on niewielkim rozmiarem, składaną konstrukcją i dużą mobilnością. Można go przenosić z miejsca na miejsce i regulować jego położenie (najczęściej w sposób stopniowy). Niektóre produkty posiadają specjalne wypustki do masażu stóp.

2. Podnóżki profesjonalne

Do tej grupy należą bardziej złożone konstrukcje, które najczęściej są zasilane przez energię elektryczną. W związku z tym, mogą one posiadać albo podgrzewaną, albo chłodzoną powierzchnię. Oprócz tej istotnej funkcjonalności, posiadają one wszelkie cechy, charakterystyczne dla rozwiązań ergonomicznych.

3. Podnóżki energetyzujące

To konstrukcje, w których stawia się na poprawę krążenia i masaż stóp. Zwykle składają się one z charakterystycznych wypustek i specjalistycznego, nożycowego sposobu regulacji położenia. Podnóżki tego typu, mają też zwykle właściwości antystresowe.

4. Podnóżki antybakteryjne

Jak łatwo się domyślić, posiadają one specjalną powłokę antybakteryjną, która minimalizuje wpływ bakterii na kondycję stopy. Podnóżki tego typu sprawdzą się zwłaszcza w tych wnętrzach, w których panuje stosunkowo wysoka temperatura.

Zastosowanie powyższych podnóżków może być bardzo różnorodne i często zależne jest nie tylko od specyfiki danego biura, ale przede wszystkim od kosztów ich zakupu i ewentualnego wdrożenia. Niemniej, takie podejście nie zawsze jest optymalne.

Prowadzenie magazynu w danym przedsiębiorstwie stanie się o wiele łatwiejsze, jeśli właściciel wyznaczy w tym celu konkretną osobę, która będzie odpowiedzialna za pomieszczenie magazynujące. Bez ustanowienia takiego pracownika żadna osoba pracująca w firmie nie będzie czuła się w pełni zobowiązana do podejmowania jakichkolwiek działań, związanych z porządkowaniem magazynu. W rezultacie nikt nie będzie o niego odpowiednio dbał.

Wybór kierownika magazynu

Wybierając osobę na stanowisko kierownika magazynu, należy wziąć pod uwagę jej charakter. Nie może być to człowiek niedbały i chaotyczny, ponieważ istnieje prawdopodobieństwo, że taka osoba zaniedba podstawowe obowiązki skrupulatnego i dokładnego prowadzenia magazynu. Niedbały kierownik magazynu może się bowiem przyczynić do powstania problemów, które trudno będzie później wyeliminować. Aby jednak zmniejszyć ryzyko występowania pomyłek, warto również zainwestować w skuteczny program do magazynu.

Najważniejsze zalety korzystania z programów magazynujących

Odpowiednio dobrany program do magazynowania, jak między innymi LoMag, jest doskonałym narzędziem usprawniającym zarządzanie magazynem. Ponadto w specjalnym edytorze, który jest jednym z elementarnych składowych tego typu oprogramowania, można bez trudu tworzyć i zapisywać dokumenty magazynowe oraz niezbędne raporty, a także rozmaite etykiety konkretnych produktów. Co więcej wysokiej jakości program do magazynu umożliwia także pracę na wielu stanowiskach, nawet w przypadku, gdy są one od siebie niezależne, przy obsłudze przejrzystego i stosunkowo nieskomplikowanego interfejsu użytkownika. Programy magazynowe sprawdzają się nie tylko w przedsiębiorstwach handlowych, usługowych czy też produkcyjnych, ale będą także świetną bazą dla firm: reklamowych, budowlanych, hotelarskich, rachunkowych, elektronicznych, kosmetycznych, rolniczych oraz wielu innych.